Vorige week heb ik jullie de bouillabaise opgediend en beloofd om vandaag het recept van de rouille te geven... Rouille is een lekker en simpel sausje vooral gebaseerd op flink wat knoflook. Want, ja, de mensen rond de Méditerranée geven geen krimp wanneer de lookgeur hun om de oren - neus? - slaat. Ik ben zelf écht geen fan van knoflook en ga er dan ook héél spaarzaam mee om. Maar in een goeie rouille mag hij natuurlijk niet ontbreken! Om de look toch wat verteerbaarder te maken rooster ik eerst de hele bol een 40-tal minuten in een oven van 180°C. Je pakt het hele geval in wat zilverfolie en laat het gewoon garen in de oven. Na een tijdje begint je huis te ruiken als een Grieks restaurant en schenk je jezelf dus best een glaasje rosé in om in de sfeer te komen. En, moesten jullie zich ondertussen afvragen hoe het zit met mijn geheelonthouding... dan kan ik je verzekeren ik ben nog steeds total clean en wacht ongeduldig op D-dag - 2 juli - om weer van een lekker glaasje te kun...

Met al die regen van vandaag heb ik behoefte aan een lekkere en warme soep. Nu is het officieel zomer - alhoewel er hoegenaamd niks van te merken is - en dus opteren we voor een zuiders recept. Bouillabaise is een vissoep die rond de hele Middellandse zee wordt gegeten. Ik heb wat onderzoek gedaan en stel vast dat iedere chef zijn "geheim" recept heeft. Ik heb ook een recept maar 't is absoluut geen geheim... zo kennen julle me hé. We hebben deze bouillabaise een aantal keren in de workshops gemaakt en ze was - hoewel iedere keer ietwat anders - zéér lekker. Het is bovendien een gemakkelijke soep met niet té veel ingrediënten. Want man, sommige chefs draaien vanalles en nog wat in die soep... Wij niet, wij gebruiken ons verstand en beperken de boodschappen en de bereidingstijd. Er is meer in het leven dan boven de kookpot staan! Begin met een venkelknol en een dikke ajuin in mooie fijne maantjes te snijden. De stukken mogen niet te dik zijn en allemaal ongevee...

Ja, de ene week is de andere niet hé... en hier was het de afgelopen week super, super druk in huis. Al de Argentijnen - wij hebben een hele tak Byttebierkens in Argentinïe wonen - waren deze week in Kortrijk. Om definitief afscheid te nemen van onze Walter. Walter overleed eind 2014 en gaf zijn lichaam aan de wetenschap. Da's hier in Kortrijk gewoonweg de KULAK. Gevolg van zo'n beslissing is dat je niks hebt om te begraven of te cremeren. Alles wordt uitgesteld tot je het lichaam terug krijgt. En begin dit jaar kreeg Koen een telefoon van de KULAK - drie dagen voor we naar New York vertrokken - dat Walter werd vrijgegeven. Voilà en daar zit je dan met een probleem. Half de familie zit in Buenos Aires en Uruguay en zelf wil je op vakantie vertrekken... Dus hebben Koen en ik een spoed crematie geregeld en op een frisse februarimorgen hebben wij onze Walter samen met Pedro de begrafenis ondernemer uitgestrooid om de weide in Kortrijk. De feestelijke afsluit van z...