Parijs... eindelijk!

Ja, het was écht super lang geleden dat Koen en ik samen in Parijs waren. Normaal gaan we zeker een keer of zes per jaar naar onze favoriete stad.

 
De aanslagen hebben - willens nillens - onze goesting voor een stuk aangetast. Maar een grote vakantie laten voorbij gaan zonder Parijs te zien dat ging me toch iets te ver. En zo waren we dit weekend eindelijk terug. In een hip en vrij nieuw hotel dat deze keer eens niet in de Rue de Surène lag.

We kozen voor Hotel 34b in de Rue Bergère. Le neuvième ligt op weg naar Pigalle en heeft een heel andere vibe dan le huitième waar we anders logeren.

Het hotel heeft een zéér franse uitstraling - overal vind je de franse driekleur terug - en er is een jong en dynamisch management. Super om foto's te nemen...

Alles wat er in de minibar zit mag je zomaar uitdrinken maar jammer genoeg heb ik dat pas beseft bij het uitchecken! De lounge/ontbijtzaal staat vol boeken over Parijs en voor een boekengek als ik is dat natuurlijk héél tof. Ontbijten en lezen tegelijk, kan het beter!

Vlakbij stikt het van de restaurantjes. Je moet letterlijk maar de straat oversteken en that's it. We hebben er twee uitgeprobeerd en goed bevonden. Niks geen hoogstaande keuken maar sympatiek, lekker, vers en niet te duur. Top dus!

Nu regent het hier vandaag pijpestelen in Kortrijk maar wij hadden twee dagen top weer. We zijn naar het Bois de Boulogne gereden naar de Fondation Louis Vuitton voor de tentoonstelling van Buren. Je weet wel die man die overal dikke lijnen en strepen op trekt. Mooi, zéér mooi, vooral met de zon erop. En weet je wat ik daar boven op een van de terrassen vond?

Een ijsjeskar... en niet zomaar de eerste de beste. Eentje van Marcolino! Koen kon natuurlijk niet passeren zonder een friskootje te proberen.

Je kiest eerst je favoriete smaak uit en dan stoppen ze dat nog eens een tweede keer in de chocolade. Daar is een magnum niks tegen!

In de jardin acclimatisée - een chique Parijse versie van Bellewaarde - konden we een lekker broodje zalm eten bij Angelina's.

 Zàlig toch dat je zelfs daar tussen de spelende kinderen stijlvol kan lunchen in een van de beste theesalons van Parijs!

De rest van de dag hebben we al wandelend - met de nodige koffie en rosé stops tussenin - doorgebracht.

Twee en dertig duizend stappen... da's niet mis hé. Koen was ondanks de vele dessertjes vermagerd bij onze thuiskomst. Ikzelf ben wijselijk van de weegschaal afgebleven.