Wij waren onlangs in Parijs. De zondag voor de grote brand in de Notre Dame. We zijn er toen van ver langs gelopen want eenmaal bezocht ga je eigenlijk nooit meer terug. Wie heeft er nu zin om in de eindeloze wachtrijen te gaan staan? Jammer van dat kleine spitse torentje... want ik vermoed dat ze dat niet meer gaan vervangen. Je hoort en ziet al de wildste projecten circuleren over de heropbouw. En de Fransen kennende kan dat dus alle richtingen uit gaan! Met Sinksen gaan we sowieso terug en we blijven dan twee nachtjes slapen. Tijd genoeg dus om even polshoogte te gaan nemen - indien mogelijk natuurlijk. Maar eigenlijk zijn we naar Parijs gereden om Koen's kerstcadeau uit te proberen. Ik heb hem "une carte POP" cadeau gedaan. Dat is een prioritaire toegangskaart voor Centre Pompidou. We kunnen daarmee een jaar lang - van maart 2019 tot maart 2020 - alle tentoonstellingen bezoeken. Het heeft me 75 euro gekost en het is voor twee personen. En het zàligst...

Hoewel ik súper veel kookboeken heb, is er toch eentje dat altijd komt bovendrijven... Dat van Samin. Een ongelofelijk boek als je het mij vraagt. Eentje waar ik eindelijk alles in vind wat ik al altijd wilde weten over koken - de chemie, de processen... Want receptenboeken daar zijn er duizenden van maar van échte "How to cook" boeken zijn er bitter weinig te vinden. Je hebt de écht schoolboeken natuurlijke zoals die van Spermalie en de Groene Poort maar die geven veelal een volledig overzicht van de Franse Keuken. Basisbereidingen zoals soepen, sausen, vlees- en visgerechten... Er is dan ook de de Larousse Encyclopedie die bij elke hobbykok in de keukenbibliotheek zit. Bij mij bitter weinig geconsulteerd moet ik zeggen. Ze zien er na al die jaren nog splinternieuw uit. Geen goed teken voor een kookboek als je het mij vraagt! Een goede poging was de basis. Prachtige boekjes op goudsnee. Juweeltjes voor de bibliotheek! Maar ook hier weer puur...

Buiten eten en drinken kan je in Lissabon natuurlijk ook het een en het ander bezoeken. Vandaar dat ik jullie vandaag tracteer op wat foto's van onze uitstapjes in en rond Lissabon. Jullie weten ondertussen al dat Koen en ik houden van hedendaagse kunst en dus stond het Museum Maat zeker op ons programma. Maat is gebouwd bij een oude - nu gerestaureerde electriciteitscentrale - en gelegen in het stadsgedeelte Bélem. We namen een Uber want te voet zagen we dat niet zitten. Lissabon ligt aan de monding van de Taag. En de rivier is daar écht heel breed en de bruggen zijn dus ook héél lang. We hadden die dag schitterend en warm weer met een strakke blauwe lucht. En dat in februari! Geef toe, van ver heeft die brug toch wel een zeker "Golden Gate" gehalte! Van iedereen kregen we de tip om Sintra en Cascais te bezoeken...  En ja, het heeft wel wat, Sintra. Daar staat namelijk het voormalige koninklijk paleis waar elke bewoner er een stukje heeft b...

Vorige week zijn Koen en ik enkele dagen naar Lissabon geweest. Een broodnodige break na meer dan een jaar en half ononderbroken werken in La Cantine. Normaal gezien moet je écht ver vliegen om ergens mooi weer te hebben in de maand februari. Maar komt het nu door de opwarming van de aarde of is het gewoon een gelukkig toeval... het weer was zàlig! En mensen, Lissabon, dat is écht een heerlijke stad. Mooie gebouwen, lekker&goedkoop eten, vriendelijke mensen en veel leuke pleintjes vol terrasjes. Wat moet een mens meer hebben op een citytrip! Over de terrasjes gesproken... overal, maar dan ook overal kwamen we de stoeltjes van La Cantine tegen. We wisten wel dat we Portugese stoelen en tafels voor ons terras gekocht hadden maar dat ze werkelijk cultureel erfgoed waren, hebben we pas in Lissabon beseft! En nu hadden we eindelijk de tijd om zélf eens in de stoeltjes te gaan zitten... Lekker eten is niet duur in Lissabon en ze hebben daar hippe en trendy restaurant...

Man, man, was me dat een jaar 2018...  Het was ongelofelijk zwaar en stressy maar tegelijk was het ook zàlig. Natuurlijk heb ik veel, héél veel moeten leren want je wordt zo maar niet van de ene dag op de andere van een huis, tuin en keukenkok een restaurantkok(je). En de eerste maanden van La Cantine waren hél... Elke morgen moest ik een énorme berg beklimmen : de mise-en-place. Nooit heb ik dat woord beter begrepen dan nu. Alles klaar en op zijn plaats zetten. De kern missie van een lunchrestaurant. Want, ja, lunchen moet nu eenmaal redelijk snel gebeuren. We zijn hier niet in Parijs/Frankrijk waar ze op zijn gemak er twee uur voor uittrekken. Bij ons - en zeker hier in West-Vlaanderen - moet het vooruit gaan. En dát werk, de mise-en-place, doe ik altijd alleen. En da's eigenlijk tof, ik doe dat nu heel graag... mijn zen-moment van de dag. In het begin met de radio aan maar nu al weer maanden met mijn headphone op om te luisteren naar mijn favoriete podcasts én mijn audi...