Goed eten, lekker eten en niet te duur eten is een kwestie van organisatie. Vooral frigo organisatie. Dat weet ik. In La Cantine - 't is daar mijn werk natuurlijk - doe ik dat vanzelf. Maar thuis... hola pola, da's een ander paar mouwen. Hier was duidelijk werk aan de winkel. Ik heb dus heel de frigo in de berging - mijn voorraadfrigo - uitgeladen. Alles mooi op datum gelegd en ondertussen de binnenkant een deugdelijk sopje gegeven. Dan mijn inventaris - op datum - netjes op een briefje geschreven en aan de deur gehangen. Top hé, dat ik daar niet vroeger opgekomen ben. Maar ja, vóór Corana was ik meestal al blij dat ik überhaupt boodschappen voor thuis kon doen, laat staan dat ik dan nog in staat was om een lijstje te maken. But you never know... misschien blijven sommige goeie gewoontes nu eindelijk plakken? Dat was deel één. In deel twee heb ik een diepgaand onderzoek gevoerd naar het nut van de twee verschillende groentenschuiven. En vooral naar het schuifklepje...

Elke avond tussen zes en zeven vraagt Koen "Iemand een aperitiefje?" Het is nu een dagelijks terugkerend ritueel geworden. Kwestie van de zoveelste quarantaine dag af te sluiten. Waarschijnlijk zijn we helemaal niet goed bezig. Maar 't kan me gestolen worden... ik heb het écht wel gehad. Natuurlijk is het tof dat ik al de werkjes die al eeuwen op me lagen te wachten eindelijk afwerk. Maar ja, hoe lang moet ik zo nog bezig blijven? De uitzichtloosheid van de toestand dwingt me dus tot het dagelijks nuttigen van alcohol. Om stoom af te laten... Ik veronderstel dat er nog mensen zijn die met dat probleem worstelen? De hoeveelheid drank en de afwas van de glazen wordt door Koen onder controle gehouden. Het grote voordeel is dat we met drie zijn om een fles te delen! Maar de hoeveelheid lege flessen is wel lichtelijk confronterend... Man, man, ik mis de terrasjes zo en vooràl het leuke gezelschap op die terrasjes. Gelukkig schijnt de zo...

Boodschappen doen heb ik altijd zàlig gevonden. En zéker als ik ongestoord - zonder tijdsdruk dus - over de markt van Rijsel kon struinen. Waar zijn die heerlijke tijden gebleven... En nu met dat prachtige lenteweer van de laatste dagen komen de kriebelingen boven. Gewoon even flaneren over de markt en boem... ik krijg inspiratie om iets lekkers te maken! En nu heb ik verdomme tijd zat en tóch moet ik soms mijn best doen om te koken. Kookboeken, youtubefilmpjes en instragramfood bij de vleet maar de goesting laat het soms fameus afweten. Er zal wel een of andere psychologische verklaring voor te vinden zijn vermoed ik. Het "lockdown syndroom" of zo. Los van de inspiratie is de realiteit van het boodschappen doen een gruwel. Pure horror. Het begint met uitstelgedrag. Eerst bedenk ik dat ik best op dinsdag boodschappen ga doen. Ideale dag, waarschijnlijk nergens veel volk. Dan beslis ik dat we best wat creatief kunnen zijn met wat we in huis hebben en s...

                                                                                                         Eindelijk zit ik dan weer eens terug achter mijn trouwe Mac. Mag ik hier zeggen... dankzij Corona? Of is dat ongepast? Ik weet het niet meer. Corona is een grote, dikke duistere wolk die heel de wereld lam legt. Maar ergens heeft die lelijke wolk ook wel een héél klein zilveren randje. Alhoewel - dat moet ik eerlijk toegeven - zie ik dat zilveren lijntje 's nachts om drie uur m...