Hier ben ik weer...!

Een maand lang heb ik niks van me laten horen... want het opstarten van La Cantine nam me hélemaal in beslag. Man, man was dat heftig!




La Cantine!


Ik ben gewend om voor grote gezelschappen te koken en draai mijn hand er niet voor om. Maar dan weet je op voorhand wat iedereen gaat eten en kan je de boodschappen en je planning er perfect op afstellen. In het geval van "een restaurant" zet je een aantal gerechten op je kaart ( elf gerechten bij ons in La Cantine ) en de mensen kiezen daar dan uit wat ze willen.
Natuurlijk hoor ik jullie denken, zo werkt een restaurant nu eenmaal...
Juist, ja, maar hoeveel porties voorzie je dan per gerecht?  En als je zonder geroosterde groenten valt... wat doe je dan? En hoe krijg je alles tegelijk voor één tafel - liefst warm - klaar? Ik had natuurlijk daar lang en breed over nagedacht maar de realiteit was toch nog even anders!

Ook voor Sofie was het heftig. Zij is de barista én doet de zaal. Best te combineren dachten wij... tot er vijf man tegelijk koffie, lattés en capuccino begint te vragen! Ook aan de kant van de bar liep de spanning af en toe soms hoog op!





 Barrista Sofie...


Hoeveel brood moet je bestellen bestel bij de bakker? Belangrijk hé,  want je wilt wel elke dag vers brood geven...

Kop op vandaag zijn we nu een volle maand bezig en we hebben héél veel bijgeleerd, héél veel!
De eerste week dacht ik serieus dat ik mijn doodvonnis had getekend. Ik moest om klaar te geraken om zes uur in de keuken staan en we waren pas om half elf 's avonds klaar met afwassen en dweilen. Ik was overtuigd dat ik de rest van mijn leven kon opplooien... Nooit meer met Myriam naar de cinema, nooit meer naar de kapper, nooit meer boodschappen doen in de Delhaize, nooit meer op het gemak naar de Zara. Life was over! Cooking and cleaning would be my entire life...




Mijn inductievuur mét chefzone...



De super oven...




Alle gerechten uitgesplitst in ingrediënten - zodat ik niks vergeet!


Gelukkig was daar dan opeens een reddende engel : Katrien. Katrien is sinds Sofie in Spermalie zat onze huisvriendin. Op dag drie stond ze opeens bij mij in de keuken. En samen hebben we dan alles overlopen, de frigo juist gezet en de boodschappenlijsten en het to do plan bekeken.

Ik wist wel wat na het lezen van een dikke turf van het FAVV maar toch... bv een frigo inladen in een restaurant da's heel wat anders dan thuis. Vlees/vis op een plank. Bereide gerechten boven, nog niet bereide producten onderaan.
Overal moeten etiketten opgeplakt worden met houdbaarheidsdatum. Werk, werk en nog eens werk!
Je mag ook niet afwassen zolang er nog bereidingen zijn in de keuken, vuil en proper mag je ook niet mengen... Ok, het is allemaal wel logisch dat wel maar ai, ai, wel omslachtig allemaal!

Sinds de interventie van Katrien ben ik stilletjes aan het licht terug gaan zien en klaarde de mist geleidelijk op. Elke dag gaat het beter en beter en geleidelijk voer ik kleine aanpassingen door.
En nu ben ik al zover dat ik rond 8.30 's morgens start en klaar sta om 11.30 voor de lunch. En 's avonds zijn we rond 7.30 klaar met alles en staat onze keuken weer spic&span te blinken!
 
Ondertussen is het écht leuk geworden en geniet ik ervan om alles klaar te maken én alles zo lekker en mooi mogelijk bij mijn gasten te krijgen...




Natuurlijk was december een zware maand om te starten. We moeten dan sowieso elke dag behalve Kerstdag en Nieuwjaardag open zijn en dus werk je quasi non stop.
Bloggen zat er dus gewoonweg niet in want elke avond viel ik gewoon om van de slaap in mijn bed...
Maar er is beterschap op komst en écht waar in het nieuwe jaar komen er ook weer nieuwe recepten!

See you!