Eten of di-eten...

Lieve mensen ik wens jullie allemaal een héél vrolijk Pasen met veel lekker chocolade en verse eitjes. Ik heb vandaag géén Paasrecept maar ik heb wel iets te vertellen... over mijn laatste ervaring met eten en di-eten.





Ik ben er vorig jaar weer eens met mijn domme kop ingelopen. In de laatste diëethype : Low Carb! Maar écht, 't is nu de aller, allerlaatste keer geweest. Ik heb het gehad met al die zever. Niet dat Low Carb niet werkt, verre van!




Maar 't is gewoonweg niet tof... en ik kan al dat vlees en vet eten niet meer zien. Ik kom tot het besef dat ik mijn bruine boterham met kaas helaas niet kan missen. Punt. Gedaan ermee. Ik kap met de hele toestand. En daarbij Pascale, ik hou van de bakkers. Laat dat gezegd zijn. Dat zijn mensen die ongelofelijk lekkere dingen kunnen maken met zoiets doodeenvoudigs als bloem.
Sinds begin dit jaar ben ik weer normaal gaan eten. Ik maak weer alles wat we graag eten mét de nadruk op veel verse groentjes... zoals vroeger dus.





Zelfs de zogenaamd "gezonde" dingen ben ik weer gaan eten zoals voordien. Af en toe en... niet teveel. Want avocado's en noten mogen dan wel superfoods zijn als ik er teveel van eet slaat mijn weegschaal verdomme ook uit. En ik weet niet hoe dat bij jullie zit maar als ik het gevoel heb dat ik iets niet mag ga ik gegarandeerd ergens anders téveel van eten.






En weet je wat? Ik ben vermagerd! Zonder moeite zie ik de honderd grammetjes - ja, het gaat traag dat wel - eraf gaan. En dat zónder enig diëet! Voilà...






Bevestiging van heel mijn theorie en systeem heb ik gevonden in het boek "Kilo complot" van An Bogaerts dat ik dit Paasweekend uitgelezen heb.
Haar advies : eet alles met mate en sla geen enkele voedselgroep in de ban. Als biologe/journaliste heeft ze een hele studie gedaan naar de zin en onzin van diëten. Wil je definitief enkel kilo's kwijt dan is er maar "truc" die werkt. Elke dag 100 of 200 caloriën minder eten zodat ons lijf niet in de mot heeft dat het wat minder krijgt. Want wij hebben allemaal binnenin een slimmerik zitten die onmiddellijk in spaarmodus slaat als we serieus minder gaan eten. Maar omdat de machine niet precies is afgesteld vallen die 100 of 200 caloriën niet op. Toch val je op die manier ongemerkt 5 of 10 kilo af op een jaar. Ja, geduld is een schone zaak... maar 't voordeel is dat de kilo's er dan in principe ook afblijven!




Om mijn verhaal nog eens te staven met een ander voorbeeld raad ik je aan eens de blog van Garance te bezoeken. Garance is een super bekende mode blogger. Ze woonde in Parijs maar is enkele jaren geleden verhuist naar New York. Zolang ze in Frankrijk woonde, leefde zoals iedereen daar op baguettes, wijn en lekker eten. En ze was ok - niet superdun maar wel mooi slank. Eenmaal in New York begint ze mee "gezond" te eten. Green smoothies, powerfood, avovado's, dadels... je weet wel de hele rimram. En... ja, Garance werd dikker! Vijf of zes kilo extra! Gelukkig heeft ze ook het verstand gehad om weer op haar oude manier te gaan eten en waren de kilo's er op enkele maanden weer af. Ze schrijft verschrikkelijk leuk - ik ben verzot op haar blog! Onder het tag Changing lifestyle vind je het hele verhaal...

En natuurlijk moet je me niet geloven... maar geef toe het is toch véél handiger om boodschappen te doen als je alles kan eten!

Toveren met Nutella...

Soms moet je het gewoon niet ver gaan zoeken. Ik zal jullie vandaag bewijzen dat je al met twee ingredïenten een fantastisch dessert in mekaar kunt knutselen. Alhoewel mijn Koen écht een dessertmens is, ben ik gewoonweg geen dessertkok. Mijn inspiratie stopt meestal onmiddellijk na het hoofdgerecht. En als het moet denk altijd eerst in de richting van fruit. Appelen en peren in de herfst, bessen in de lente/zomer. Ijs en chocolade zie ik ook nog wel zitten maar dan moeten het poepgemakkelijke recepten zijn of ik begin er niet aan!





Vannacht - al surfend van kookblog naar kookblog - stootte ik op zo'n ongelofelijk simpel chocolade dessertje. Vandaar dat ik me vandaag onmiddellijk een grote pot Nutella heb aangeschaft - bij gebrek aan kinderen staat dat hier immers niet meer als vast item in de kast...






Geloof het of niet het enige dat je moet doen is héél koude slagroom opkloppen en dan onder de Nutella mengen.






 Je moet gewoon zorgen dat je choco niet keihard is. Je kan hem altijd even in de microgolf stoppen om wat smeuïger te worden. Schep dan lepel voor lepel de slagroom in de choco en meng goed. Het is niet zoals eiwit onderscheppen je moet écht meer draaien en mengen met je spatel.






Voor de rest is het simpel... schep in een mooi glaasje en versier met wat je in huis hebt. Ik ben geen fan van Ferrero Rocher én zeker niet van hun reclamespotje - horribel - maar hier werken die dingen met nootjes fantastisch! Laat je creatie opstijven in de frigo et voilà een megasimpel dessert mét allure!




Chocolademousse van Nutella




Ingredïenten - voor 4 personen



  • 320 gram Nutella
  • 450 ml room van 30% vet die héél koud is
  • iets om te versieren...



What I loved in New York...

Wat me het meest bijblijft van New York is de mooie mix van oude en nieuwe gebouwen. In vele Europese steden - neem bv. Rijsel - is de samenhang soms veel minder geslaagd.




In Manhattan vond ik het allemaal wonderwel samengaan. Lagere gebouwen volledig in baksteen staan daar probleemloos zij aan zij met blinkende skyscrapers.




En wat me ook is opgevallen zijn die kleine - nogal ouderwetse - watertorens die daar overal op de daken staan. Bij ons zie je die dingen hélemaal niet. Wij hebben van die gigantische dikke watertorens staan die ver de hele stad bedienen en in New York lijkt elk gebouw zijn eigen privé watertorentje te hebben...




Ik heb dus géén mini reproductie van de Empire State building gekocht maar wel een schaalmodel van een zo'n watertorentje. Dat is voor mij dé herinnering aan New York en die krijgt dus van mij een plaatsje in onze bibliotheek!




Ja, en natuurlijk waren er de Yellow Cabs, de blauw/witte NYPD én niet te vergeten de prachtige Mack vrachtwagens...
Ik ben normaal écht geen autozot. Ik ken amper de merken uit mekaar maar man, die camions waren écht wel de max!




Blinkend chroom en groot...! Waw!




Alhoewel we meestal de metro namen om grote afstanden te overbruggen, konden Sofie en ik het niet laten en hebben we een ritje gemaakt met een Yellow Cab.





 Even het Sex and the City gevoel oproepen hé...





In blogpost één over New York hebben jullie het misschien ook al gemerkt... the food was amazing!






Ok, we hebben hélemaal geen toprestaurants bezocht - géén tijd en eigenlijk ook geen zin om er veel geld aan uit te geven - maar wat we onderweg tegenkwamen was super.






En buiten het feit dan je écht niet mag vergeten dat je bij de prijs op de kaart nog tenminste 20% extra bovenop moet betalen, viel onze rekening uiteindelijk meestal nogal mee.






Alhoewel ik het helemaal niet verwachtte, was ik tóch echt geraakt door de 9/11 Memorial.





De rillingen lopen over je rug als je langs al die namen loopt en ook boven op de Freedom Tower blijft de gedachten aan al die duizende mensen je achtervolgen...





We hebben véél gezien en natuurlijk zijn vijf dagen tekort voor een stad als New York maar voor mijn arme voeten was het hoog tijd om terug in het vliegtuig naar huis te stappen...




Onder het plezier van een fris glaasje/bekertje witte wijn en nog een laaste blik op de kaart van Manhattan zijn we in een half leeg vliegtuig weer terug naar Brussel gevlogen!

 


Dear New York...

Ja, vorige maandag kregen jullie géén blogpost want... ik was op vakantie! We waren weg uit Kortrijk om onze batterijen weer even op te laden. Héél erg nodig na een drukke Kerstperiode!
New York stond al tijden op ons verlanglijstje en dank zij onze vriendin Anneken - die de koe bij de horens nam en de trip organiseerde -  zijn we er eindelijk geraakt. Anneken en Dirk zijn al ettelijke keren naar New York gevlogen en kennen de stad door en door. Dé ideale gidsen dus!






Op zaterdagmorgen vroeg zijn we met het vertrouwde Brussels Airlines richting Amerika gevlogen.
Goeie vlucht met lekkere hapjes op de cruciale momenten als de verveling toeslaat.








Eenmaal in ons hotel - super goed gelegen bij Times Square - hebben we vlug de bagage gedumpt en weg waren wij!
Je hebt nu eenmaal een dag van héél veel uren als je van Europa naar Amerika vliegt. Ik zou er zo élke dag wel een willen!








Vlakbij ons hotel én zichtbaar vanuit onze kamer stond de Empire State Building. Vandaar naar Times Square was maar een blok of twee. 







De Library op 5th Avenue was gelukkig ook nog open en dus konden we daar ook nog even binnen.
En wat zag ik daar... jawel, een van de eerste uitgaven van Walden Pond!







Een boekengek - zoals ik dus - krijgt daar gewoonweg goosebumps van!







Die eerste avond in Manhattan was ongelofelijk. Het weer was prachtig en véél minder koud dan in Kortrijk. Mijn dikke truien zijn de hele tijd in de valies blijven zitten... en dat in februari! Het weer in New York is écht onvoorspelbaar. Ik zou daar écht niet graag de plaatselijke Frank Deboosere zijn...

Op zondagmorgen moest en zou Koen gaan lopen in Central Park. Sofie had ook ongelofelijk veel zin maar ze moest haar knie sparen! Het park ligt midden in de stad en dus loop je er sowieso regelmatig door...






Het moet heerlijk zijn om in de Upper West of East Side te wonen en vanuit je appartement op het Park uit te kijken... hé Ingrid!








Strawberry Fields... Imagine... John Lennon is zéér aanwezig in Central Park!








We hebben écht wel lekker gegeten en vooral de ontbijtjes zijn zàlig! Pancakes, Eggs Benedict, worstjes, gebakken aardappelen, verloren brood... je kan quasi alles eten bij het ontbijt.








Maar ook de hap tussen de middag was niet te versmaden! Tuna Sandwich...








En als je dan tussenin nog een hongertje krijgt, is er streetfood.








En omdat we moeilijk met onze vaste gewoonte - een Latte in de namiddag - konden breken, bezochten we elke dag een ander koffiehuis. Kwestie van de markt te verkennen!














En 's avonds zochten we iets leuks en gezellig om een beetje bij te komen van de 30 000 stappen die we gemiddeld per dag aflegden... jullie willen écht niet weten hoe mijn voeten er uit zagen na vijf dagen stappen! Volgens Sofie waren de voeten van Tom Waes als hij de marathon des sables deed er niks tegen. Mannekes heb ik afgezien! Gelukkig verkopen ze daar op iedere hoek van de straat pijnstillers en kan een badje ook wonderen doen!







Aangezien ik nog niet uitverteld ben en ik binnen een half uurtje in mijn yogales moet zijn krijgen jullie nog een tweede deel van New York...
Ofwel in de loop van deze week ofwel als het te druk is schrijf ik de blogpost in het weekend!
See you...!