X-mas...!

Eindelijk, eindelijk is het dan 24 december... wij kijken daar écht naar uit. Niet alleen omdat we dan alle pakjes onder de kerstboom mogen opendoen maar ook omdat dan het zwaarste deel van de maand december achter de rug is. Dagen aan één stuk open zijn van van tien uur tot ongeveer zeven uur 's avonds... het gaat op den duur wel in je kleren zitten!




Ik ben serieus content dat ik vandaag eens niet de deur uit moet maar lekker in mijn yogapants kan luieren binnenshuis.
Hebben jullie eigenlijk een leuke kerst gehad? Pakjes naar het gedacht? Want het blijft sowieso een ongelofelijk kunst om hét ideale pakje voor iedereen te voorzien. Nu moet ik zeggen dat mijn lieve familie er dit jaar ongelofelijk in geslaagd is... ik ben super verwend geweest!




Iedereen weet blijkbaar dat ik graag leuke schriftjes heb om alles wat er door mijn hoofd gaat aan kook- en andere projecten op te schrijven en ik ben dus goed bedeeld geweest met leuke notaboeken.
Sofie en ik zijn al een hele tijd fan van die grote vingerplant - kennen jullie de naam van dat ding? - die je nu op allerlei blogs ziet opdagen en ik ben dan ook reuze blij met het leuke schaaltje! Ideaal voor mij want ik vergeet altijd mijn planten water te geven.


Parijs blijft mijn grote liefde en ze weten dat dus thuis héél goed en natuurlijk mochten de klassieke boekencheques niet ontbreken - een mens kan nooit genoeg boeken hebben! De énorme theetassen - neen, nu eens niet uit onze winkel - ga ik gebruiken om 's avonds mijn heerlijke chiathee in te drinken.





Die thee is mijn laaste grote liefde op theegebied. Ik haal die in de Bioplanet en elke avond drinken Koen en ik een héle theepot leeg. Ik doe er een klein beetje melk in en een klontje of twee suiker. Da's echt winterse gezelligheid in een kopje!





Over winter gesproken we zijn tot hiertoe super verwend geweest met heerlijke temperaturen maar ik kan toch niet laten van een klein beetje wintersfeer hier in de blogpost te moffelen...




Een dronken kip...

Nee, nee, geen coq au vin... maar chicken Marsala! Een stoofpotje van de allergemakkelijkste soort dat altijd lukt en dat je al twee dagen op voorhand kan klaarmaken. Ideaal dus voor deze drukke tijd.
Het recept is door en door uitgetest want we hebben het elke kookworkshop "Fall Supper" klaar gemaakt.




Je start met kip. Logisch natuurlijk. Maar ga hier voor het bruine kippenvlees - de kippenbouten bij voorkeur en/of de drumsticks. Blijf weg van de borsten want dat is niet ideaal voor deze stoofpot.
Neem liefst ontbeende én zonder vel. Moest je die niet vinden dan laat je het been maar zitten maar doe zeker het vel af want dat wordt sompig en oneetbaar...
Neem je beste Le Creuset uit de kast en zet op het vuur. Bak de stukjes kip - droog gedept, gekruid met peper én zout - aan. Bruin ze kort aan alle kanten en haal dan uit de pot en leg op een bord.
Als je veel kip hebt doe je het in twee keer. Alle stukjes moeten mooi kunnen bruinen en dus naast mekaar liggen en niet op mekaar.




Eenmaal de kip bruin doe je al de sjalotten in de pot en voeg als de pan te droog is nog wat boter toe.
Doe wat zout over de sjalotten zodat ze vlug hun vocht loslaten en glazig worden.
Giet nu flink wat Marsala in de pot. Marsala is versterkte wijn. Dus zoiets als porto - zoet en sterk.
Marsala wordt ook gebruikt om sabayon te maken. Voor dit gerecht heb je bijna een halve fles nodig.
Schraap met je houten lepel al de aanbaksels los in de pot. Alles wat op de bodem kleefde moet in je Marsala zitten.




Leg nu al de stukjes kip weer in de pan. Nu mogen ze op elkaar liggen...
De kip moet half onder staan. Zet nu het vuur op die stand dat je zachte borrels ziet. Zo van plop, plop en plop. En niet borrel, borrel, borrel. Pas op, het is een groot verschil. Waarschijnlijk stand vier of vijf op je vuur. En nu dan deksel op de pot en de timer op 35 minuten.
Eenmaal je kip klaar valt ze van het been en is door en door mals. Als je wilt kan je hier nu stoppen en de kip laten afkoelen en dan in de ijskast zwieren. Je kan ook nog iets verder afwerken dan heb je op de dag zelf bijna niks meer te doen.
Haal daarvoor de kip uit de saus en zet het vuur wat hoger zodat de saus mét de sjalotten een beetje kan inkoken. Nu mag het dus borrel, borrel en borrel zijn! Een minuutje of vijf zal waarschijnlijk voldoende zijn. Voeg nu wat zure room toe. Ik zou zeggen één of twee volle lepels. Roer alles los en laat nog even koken. Proef of het lekker is. Laat afkoelen en zet weg tot morgen of overmorgen.
De dag zelf haal je tijdig je pot uit de frigo - zeker een uur vooraf - en laat dan op een zacht vuurtje langzaam opwarmen.




Ondertussen bak je de in schijfjes gesneden paddenstoelen op  een hoog vuur mooi bruin. Pas op het einde zout toevoegen want anders krijg je natte paddenstoelen...



Bak in een ander pannetje nog wat superano. Superano vind je in de Delhaize. Het is afsnijdsel van gerookte ham en dat kan je super knapperig bakken. Ik vind het beter dan spekjes. Spek kan soms zoveel water afgeven en is niet zo fijn gesneden.
Eenmaal je kip warm, paddenstoelen en spek gebakken dien je alles op. Ik neem hiervoor een grote schotel en leg mijn kip mét sjalotten en saus erop. Dan gaan al de paddenstoelen er over en daarover de gebakken superano. Afwerken met héél veel fijn gesneden krulpeterselie.



Het lijkt misschien een lang recept maar eigenlijk heb je er écht bijna geen werk aan en het is werkelijk héérlijk. Ik geef er geroosterde patatjes, pastinaak en wortel bij. Die staan gewoon in de oven op een bakblik en ik heb er dus geen omzien naar.





Jammer genoeg heb ik in deze blogpost geen foto's van alle stappen in het recept. Komt natuurlijk omdat ik in de maand december nooit thuis ben als het licht is - we werken nu zeven dagen op zeven  - en dus kon ik geen extra foto's meer maken! Maar ik vind het al héél flink van mezelf dat ik elke week een blogpost voor jullie schrijf in deze helse maand... ;)
See you next week!




Chicken Marsala



Ingredïenten


  • 2 of 3 kippenbouten per persoon
  • 2 banaansjalotten per persoon in de lengte in vier gesneden.
  • een halve fles Marsala
  • ghee - te kopen in de Bioplanet - dat is geklaarde boter om de kip in aan te bakken
  • gewone boter ( voor de sjalotten in te stoven )
  • zure room
  • bruine of witte paddenstoelen in schijfjes gesneden
  • superano ( een pakje dat in Delhaize bij de parma en de gerookte hesp staat )
  • krulpeterselie
  • peper 
  • Maldonzout


Going wild...

Ok, vorige week was er géén blogpost. De wil en de zin om er eentje te schrijven was er wel - is er eigenlijk altijd - maar de fysieke mogelijkheid was er niet. Iedere morgen had ik het goede voornemen om er 's avonds eentje te schrijven maar we hebben werkelijk elke avond tot tien uur doorgewerkt. En dan, lieve mensen,  eenmaal thuis kan ik nog juist mijn pyama aandoen en iets op tafel toveren and that's it! Super woman is gone in deze periode...





Gelukkig heb ik in de maand november hard gewerkt, véél cookery classes gegeven en dus nog wat leuke receptjes voor jullie.
Voor we van start gaan nog even een bedenking... hebben jullie ook dat artikel over Kobe van In de Wulf en Geert van Hecke gelezen? Mind blowing niet? Die mensen werken én werken verdienen twee keer niets - toch in het geval van Kobe - en wat is het resultaat? Ze stoppen allebei met hun top restaurant omdat het gewoonweg niet houdbaar meer is in de tijd waarin we nu leven. Ook Noma in Kopenhagen stopt ermee...





Gastronomie op dat niveau is niet rendabel. Ze zouden die mensen juist als wetenschappers een beurs moeten geven om rustig - zonder de druk van rentabiliteit - te kunnen verder zoeken en werken.
Want geef toe, je gaat daar één of twee keer eten als het meezit en dan kan je dat restaurant weer afstrepen van je lijstje en je gaat op zoek naar wéér een ander. Maar naar een lekkere en betaalbare bistro blijf je teruggaan... dat is de bittere realiteit van de topgastronomie!





En nu een top receptje - vind ik toch - met héél weinig werk en véél effect.
Het wildseizoen is volop bezig en overal tot in de Delhaize toe heb je een fantastisch aanbod. Ik heb er voor de workshops "Fall Supper" keer op keer hertekalf filet gekocht. Maar omdat het toch een duur stukje vlees is heb ik het enkel gebruikt voor het voorgerecht - een carpaccio van wild.





Hoe doe je dat nu? Wel, de avond voordien haal je het stukje vlees uit je frigo en dep het goed droog.
Vlees moet altijd mooi droog zijn voor het de pan in gaat. Kruid het goed met wat peper én Maldonzout. Laat je - inox - pan goed warm worden en doe er dan pas ghee of druivenpitolie in.
Waarom ghee - Indische geklaarde boter vind je bij de BioPlanet - en druivenpitolie? Ze hebben een hoog rookpunt en dus verbranden deze vetten niet bij hoge temperatuur.
Als je de rook uit de pan ziet komen, verminder je de temperatuur van je pan onmiddellijk en leg je vlees in de pan.





Laat mooi korsten aan alle kanten - niet doorbakken hé, het moet carpaccio blijven! - en haal het eruit.  Je kan een takje rozemarijn bij in de pan leggen voor de smaak. Mag maar moet niet!
Laat dan je vlees wat afkoelen in de keuken en wanneer op kamertemperatuur pak je het samen met de rozemarijn in zilverpapier. Leg dan in de ijskast tot de volgende dag of tot 's avonds.
Als je aan het aperitief begint, haal je de filet uit de ijskast. Snij die dan in mooie, dunne sneetjes met je beste chefsmes. Niet met een patattenmes hé!




Maak ondertussen een zakje van die gemengde salade aan met wat lekkere olie en Maldonzout. Géén azijn of citroen want dan wordt je sla onmiddellijk slap.
Neem nog een antikleefpannetje en smelt er wat boter in en bak je nootjes - hazelnoten, amandelen, walnoten kies maar - met wat zout krokant. Véél lekkerder dan gewoon geroosterd... probeer maar eens!




Leg je sneejtes hertekalf om een van je mooiste schotels en leg middenin wat aangemaakte salade.
De rest van de sla doe je in een kom en zet je bij op tafel. Vergeet nu niet je vlees te kruiden met wat peper en Maldonzout. Giet er nog wat van je beste olijfolie op en wat balsamico. Strooi er de gebakken nootjes over en zet de schaal op tafel...
Je kan er nog wat warm stokbrood bij geven en wat boter voor de zéér hongerigen.




Carpaccio van Hertekalf



Ingredïenten


  • een of twee filets van hertekalf - reken 100 gram vlees per persoon
  • hazelnootjes - de bodem van een klein pannetje vol
  • een of twee zakjes gemengde sla - heb je een grote slakom neem dan meer sla
  • Maldon zout
  • peper
  • olijfolie
  • balsamico
  • een takje rozemarijn




Walnoten en consoorten...





Mijn maand november is súper druk. Natuurlijk voor een groot stuk mijn eigen fout omdat ik véél te veel workshops geef. Maar ja, hoe komt zoiets? Overmoed waarschijnlijk... én een verkeerde inschatting van mijn eigen energie. Maar ik heb sowieso Koen plechtig beloofd om niet tegen hem te gaan zagen. Maar, man, da's moeilijk zeg! Ik moet soms écht op mijn tong bijten...
Nu het is niet alleen druk door al de kooklessen ook in de winkel is het vollen bak. Elke dag dozen en dozen vol leveringen én dan nog eens een hoop agenten en leveranciers die je willen zien om extra spullen verkopen. Zot word ik er soms van!




Om mijn geest tot rust te brengen ben ik gisteren - zondag dus - rond elf uur naar de winkel gewandeld om de zolder eens onderhanden te nemen. In de week komt dat er niet van want ik kan nooit een uur aan een stuk doorwerken omdat er wel altijd iemand mij nodig heeft beneden. Frustrerend...




Dus met Marie Kondo - de opruimgoeroe - in gedachten ben ik er gisteren tegenaan gevlogen. En ja,
ik heb er een ganse zondagnamiddag aan gewerkt maar man, content dat ik ben! Ik kan nu de decembermaand probleemloos starten. Alles staat netjes geschikt en niemand moet zich nog een ongeluk zoeken om een glas of een bord terug te vinden...
Echt koken heb ik dus gisterenavond niet meer gedaan. Ik had er echt de poef niet meer voor. Juist mijn supersoepke - Popeyesoep, maar deze keer met sla in plaats van spinazie - in de thermomix klaar gemaakt. En dan daarbij een lekkere boterham met geitenkaas. Simpel maar lekker...
Maar ik laat jullie niet in de steek en geef toch nog een tof receptje voor deze week. Een klassiek witloofslaatje op een nieuwe manier gebracht. Ottolenghi style!





Witloof is zo'n gemakkelijke wintergroente vind ik. Bewaart prima en is lekker koud én warm.
Ottolenghi maakt er een sausje bij van roquefort grof geplet in wat zure room.





 
Voeg er zeker wat peper en nu eens géén zout - roquefort is zoute kaas - aan toe. Roer los met eventueel wat lekkere olijfolie en zorg dan dat al je blaadjes een laagje saus krijgen.





Werk af met gebakken nootjes. Ik heb walnoten gebruikt maar alles kan pecans, hazelnoten, amandelen...
Nu even iets over die noten. Ottolenghi heeft een super truc om die noten nóg veel lekkerder te maken... We weten ondertussen allemaal dat we noten niet zomaar over onze sla mogen strooien maar dat we ze best even vooraf roosteren in de pan. Nu, ik roosterde mijn nootjes altijd droog in een antikleefpan. Niet slecht maar het kan stukken beter.





Neem een antikleefpan en smelt er wat lekkere boter in - géén margarine! - en bak je gehakte noten er in. Voeg een beetje Maldon zout toe en laat ze bakken tot ze knapperig zijn. Proef en strooi over je gerecht... Je moet me niet geloven maar het is écht een wereld van verschil!




Witloofsalade Ottolenhi style



  • enkele struikjes witlof
  • een potje zure room
  • noten
  • Maldon zout
  • boter
  • roquefort
  • peper
  • olijfolie






Paris, mon Amour...

Wij zouden vandaag zondag 15 november even naar Parijs gaan. Weg en weer met de TGV vanuit Rijsel. Ik keek er écht naar uit. Even door de Tuileries wandelen en lekker uitwaaien voor de Kerstdrukte weer toeslaat...



Maar het heeft niet mogen zijn. De verschrikkelijke terreur van de IS heeft het leven van tientallen mensen in één klap tot een drama gemaakt.
Verbijstering, onbegrip voor mensen die een leven - ook het eigen leven - niks maar dan ook niks waard vinden.
Ik herinner me nog onze wandeling begin dit jaar over het kerkhof van Père Lachaise met al de verse graven van de aanslag op Charlie Hebdo. En nu weer dat...



En Parijs is zo'n mooie stad, de stad van de liefde die op één nacht de stad van de haat en de terreur wordt. Paris mon Amour...
Ik sta zoals zovelen gewoon verbijsterd en ik zie vooreerst géén oplossing. Wat moet je aan je kinderen vertellen over onze wereld van vandaag? Dat het een onveilige plek is waar je iedere minuut waakzaam moet zijn? Ik weet het niet meer...


Ik hang aan de lippen van mensen als een Rudi Vranckx die zich al jaren beweegt tussen die mensen. Hij kan ons inzicht verschaffen in hun denkwijze en wereldbeeld. Ik vermoed alleen dat we nog maar aan het begin staan wat voor mij niet meer of minder dan Wereld Oorlog III is.



Maandag...

Op maandag moet ik altijd vanalles doen.




Een pak boodschappen en om de zes weken ook nog eens even naar de kapper gaan. Kwestie dat mijn grijze haren verborgen blijven en ik nog onder mijn froufrou door kan kijken!




Ik ga graag naar Marie, mijn kapper. Ze is juist met heel haar hebben en houden verhuist naar onze Grote Markt en dus kan je nu lekker mensen begluren vanuit je stoel. Maar eigenlijk gebruik ik de tijd van haar kleuren, snijden en brushen meestal om te lezen.




Voorzien van een lekker koffietje ben ik goed voor een uur of twee... Jullie weten ondertussen dat ik de boekenbeurs niet gezien heb dit jaar en vandaar ben ik mezelf nog steeds aan het troosten. Ik heb me weer eens twee nieuwe boeken aangeschaft . Eigenlijk was ik beter gewoon geweest want ik blijf hier maar compenseren...



Dat mooie rose boek is van Garance Doré een Franse blogster die ik al jaren volg. Garance blogt over de mode maar op een ongelofelijk leuke manier. Ze is wereldberoemd ondertussen maar ze blijft haar coole zelf.




Het andere boek is een foodboek. Niet echt een kookboek meer een kijkboek of zou ik zeggen een gluurboek want alle chefs trekken hun ijskast open en laten hun favoriete eten zien. Heerlijk boek om in rond te neuzen...
Ook mijn favoriete chef van het moment Yotam Ottolenghi staat er bij in en dus dacht ik.. we doen vandaag eens een Ottolenghietje!
Iets simpel natuurlijk wat had je anders gedacht van Rue de Surène?





Koop je enkele niet te grote en niet te dikke aubergines zodat ze gemakkelijk op je bakplaat kunnen.
Oven voorverwarmen op 200°C. Héél heet dus.
Snij ze doormidden en dan kruiselings in. Neem nu een borsteltje en strijk ze overvloedig in met olijfolie. Duw goed in de sneetjes zodat de olijfolie echt overal zit. Leg er wat takjes verse tijm op die je eerst een oliebadje hebt gegeven.  Vergeet het Maldonzout niet hé!




Steek ze nu de oven in en laat ze er zitten tot ze zacht én bruin zijn. We willen geroosterde aubergines en géén gekookte. Dus de hete temperatuur is héél belangrijk. De aubergines krimpen doordat ze flink wat vocht verliezen en zo wordt de smaak intenser én beter.
Ondertussen neem je een potje zure room - volle dikke griekse yoghurt kan ook maar ik vind zure room stukken beter! - en kruid met peper en zout.




Terwijl de aubergines roosteren kan je de granaatappelpitjes uit de granaatappel halen. Ben je te lui koop dan gewoon een pakje pitjes.
Eenmaal de aubergines gaar moet je ze alleen even kort laten afkoelen en dan de zure room erover smeren en de pitjes erover strooien. Ik werk meestal af met wat za'atar. Da's een heerlijk mengsel van sesamzaadjes, gedroogde tijm, zout en wat sumac. Je neemt een kopje zaadjes een half kopje tijm en een eetlepel of twee sumac en zout voeg je toe naar behoefte. Alles kort blenden and that's it. Het bewaart lang in de frigo. Ik strooi het ook altijd over de hummus die ik gewoonweg koop in de Delhaize.
Sumac is poeder van een zuur besje dat in het Midden-Oosten groeit. Je vindt het bij ons bij Rachman - dus bij de buitenlanders!



Geroosterde aubergines van Ottolenghi - met een variatie van Rue de Surène


  • kleine aubergines
  • olijfolie
  • zure room
  • peper
  • Maldonzout
  • granaatappelpitjes
  • za'atar

Cookery Classes...!

Gisteren Allerheiligen gevierd... of mag je dat niet écht vieren? Wij hebben er alleszins een leuke dag van gemaakt.




's Morgens ben ik met Bomma naar de markt in Rijsel gereden - John had een drukke middag in zijn restaurant en kon dus niet mee. Ik wou absoluut terug naar de markt om rillettes in te slaan voor de kookles van deze week woensdag. Rillettes d'oie - om je vingers bij af te likken én zalig als aperitief!
We hebben een druk najaar in huize Byttebier met al de kooklessen van Rue de Surène én de workshops van MsAprilfisch! Druk maar leuk... want je leert de mensen heel wat beter kennen als ze zo bij je thuis op bezoek komen.

Vorig jaar werkte ik samen met Stefanie Coorevits maar omdat onze Stef nu een échte TVster aan het worden is, heeft ze natuurlijk wel wat anders aan haar oren.
Ik ben dus alleen van start gegaan met Cookery Classes en omdat mijn Koen dan op zo'n avond probeert tijdig thuis te zijn om nog even een handje toe te steken lukt dat best.



Deze herfst waren er drie thema's : Ottolenghi, Pan Sauces en Easy Fall Supper.
Ottolenghi is gemakkelijk en leuk om te doen. Het is de Midden Oosterse keuken die veel met groenten en kruiden werkt. Alhoewel niet écht veggie maken we die avond wel alleen groentegerechten klaar en eten we die dan samen op in Mezze stijl. Dat wil eigenlijk gewoonweg zeggen dat we alle schalen tesamen zetten en dat iedereen neemt wat hij graag eet... zo simpel is dat.




Het leuke is dat je leert werken met kruiden die niet zo voor de hand liggen zoals bv. za'atar en sumac én de groenten eens een keertje de ereplaats krijgen.




Pan Sauces is een intense workshop waar je écht je aandacht moet bij houden. Je leert die avond de techniek aan om met de aanbaksels in je pan een heerlijke saus te maken. Het is een techniek die wanneer je hem eenmaal onder de knie hebt, zorgt dat je tientallen sausjes zomaar uit je mouw kan schudden. Hier houden we de groep klein - maximum zes deelnemers - want ik wil jullie allemaal op de voet volgen om een maximum aan resultaat te boeken!



Easy Fall Supper is wat het zegt, een super simpel dinertje om nu mee te scoren. Lekkere receptjes met ingredïenten van het moment maar met weinig werk aan. Ideaal dus voor mensen met veel goesting om volk te vragen en die er ook zelf een leuke én stressvrije avond van willen maken.
De kooklessen zijn allemaal volzet maar als jullie graag weten wat ik volgend jaar in februari ga doen, stuur me dan een mailtje - lieve@byttebier.net - en ik hou jullie dan op de hoogte van mijn plannen...!


How to roast veggies...


Vanmorgen was ik met John in Rijsel op de markt en het was daar weer zàlig. Er zat een heerlijk zonnetje uit en het liep vol contente mensen met grote boodschappenmanden vol lekker eten.
Die Fransen kennen er toch wat van als het op eten aankomt. Ze rijden liever met een aftands autootje dan te besparen op hun eten...




En met dat het nu volop herfst is, lagen de kramen vol pastinaken, pompoenen en paddestoelen in alle kleuren en maten. En natuurlijk was mijn mand ook weer te klein want ik heb vanalles wat ik zag wat meegenomen!






Verse veldsla, wat cèpes - peperduur natuurlijk maar ik heb er dan ook maar twee gekocht! - en een bundel pastinaken.




Die pastinaken vliegen bij mij bijna altijd de oven in. Niks lekkerder dan geroosterde pastinaak!
Eigenlijk hélemaal niet moeilijk maar toch kan je een paar dikke fouten maken als je niet oplet...
Begin met je oven lekker heet te zetten. Minstens 180° maar je mag ook tot 200° gaan als je de pastinaak in niet te dikke stukken snijdt.




Daar komt het dus op neer in allereerste plaats : alles in zo veel mogelijk gelijk grote stukken snijden!
Doe de wortels ook op een bakplaat met een lage boord want hoe hoger de boord hoe meer je groenten gaan stomen in plaats van roosteren. Het vocht blijft er dan meer in hangen.
Zorg ook dat elk stukje de bodem van de bakplaat raakt en doe maar één laag groenten. Heb je veel honger of veel volk aan tafel gebruik dan twee bakplaten.
Geef alles voldoende olie en kruid met voldoende zout en tijm - vers of gedroogd het maakt niet uit.
Draai halverwege de roostertijd - dus na tien minuten - alles een keer om.
Het fantastische van roosteren is dat al de natuurlijke suikers in de groenten - en wortelgroenten hebben er véél - dan vanzelf naar boven komen.
Een slimme meid/jongen maakt als zij/hij tijd of zin heeft een hele hoop groenten op voorhand en bewaart ze dan in een "tupperware-achtige" doos voor een paar gemakkelijke maaltijden later in de week.




Je kan ze dan gewoon koud eten met wat olijfolie - eerst wel op kamertemperatuur laten komen.
Maar ook kan je van die groentjes in één twee drie een soepke maken. Kieper ze de pot in en voeg wat kippenbouillon toe. Laat even opkoken, mixen et voilà : soep!
Of je zet je oven weer aan en warmt ze weer even op... om lekker warm op te eten!
Kijk, het leven kan toch schoon en simpel zijn hé...

Dus even kort herhalen :

  • alles in ongeveer even groot snijden
  • grote stukken op lagere temperatuur roosteren 180° bijvoorbeeld, kleinere mogen op 200°
  • bakplaat nemen met lage randen omdat er geen vocht zou blijven hangen
  • alle stukjes moeten voldoende ruimte hebben en niks mag er op mekaar liggen
  • genoeg olijfolie en kruiden - zout en tijm in dit geval - gebruiken
  • halverwege de tijd alles een keertje omdraaien
  • meestal is 20 min genoeg voor de meeste groenten, controleren en als een mes er als boter doorgaat ben je er

Sunday lunch...!

Soms heb je echt niet veel nodig om gelukkig te zijn. Een heerlijke luie herfstzondag met niks maar dan ook niks van plannen kan gewoonweg zàlig zijn. Mijn week was behoorlijk druk - elke avond een gevuld programma - en dus geniet ik vandaag van het nietsdoen!
Vanmorgen ben ik even mijn fiets opgesprongen om naar de Carrefour hier juist over de brug te rijden. Gelukkig is die op zondagmorgen altijd open en mijn redder in nood om last minute boodschappen te doen. Vanavond wordt het - op vraag van Sofie - gewoon kip met appelmoes en zoete geroosterde patatjes uit de oven. Niks speciaal en niks moeilijks en hopelijk weinig afwas.
In de Carrefour heb ik even hun uitgebreid tijdschriftenrek bekeken en ik heb me natuurlijk laten verleiden om er eentje te kopen...




Terug thuis nog een tasje koffie gezet en dan gezellig beginnen lezen. Een artikel van een zekere Gerrit Jan Groothedde over zijn Antidieetboek was uitermate boeiend. Zo boeiend dat ik onmiddellijk mijn Ipad er bijgehaald heb en het boek in Ebook versie kocht bij bol.com. Voilà, zo gemakkelijk geef je dan op een zondagmorgen - als alle winkels gesloten zijn -  tóch geld uit!
Ja, ja ik weet het die Gerrit zal waarschijnlijk ook wel weer niet het warm water uitgevonden hebben maar wat ik tof vond is dat de man geen enkele voedselgroep in de ban slaat en pleit voor lekker eten.
Hij zegt op een bepaald moment dat je moet zorgen dat je vrolijk wordt van je eten want anders kun je even goed gewoon een paar jaar eerder doodgaan... Kijk dat is een man naar mijn hart. Lekker eten daar gaan we voor hé!



Om nog even verder te gaan over het lekkere eten en het luilekkere nietsdoen heb ik hier de foto van  onze lunch van vandaag. Heerlijke low carb broodjes van Ridder&Hove met een droog worstje uit onze Ardennen, gezouten boter van La Motte en een glaasje wijn.




Tom en Eddy - de bakkers van Ridder&Hove - hebben een heerlijk low carb broodje in mekaar geknutseld. Er zit hélemaal geen tarwebloem in enkel lijnzaad wat amandelmeel, yoghourt en eieren. En om te rijzen Natriumbicarbonaat. Voor mensen die op de koolhydraten passen dé oplossing. En misschien een tip voor de mensen die graag eens iets anders eten dan de doodgewone zondagse pistolet! En als échte Kortrijkzaan moet je wel van een broodje houden dat in hoofdzaak uit lijn/vlaszaad bestaat.