Almost there...

Nu is het nog een kwestie van dagen voor we openen... Als er geen wiel meer afloopt doen we vrijdagavond - 24 november - voor het eerst de deuren van ons restaurant open. Man, man het zijn nu echt spannende dagen én vooral slapeloze nachten.




Vorige week hebben we onze opleiding "barrista" gekregen in de branderij van Viva Sara in Vichte.




Er komt echt wel heel wat kijken bij een goeie koffie. Peter Deprez, mede-eigenaar van de branderij Viva Sara, gaf ons een degelijke opleiding. Eerst en vooral moet je weten dat alle koffieplantages tussen de keerkringen liggen.




Logisch eigenlijk want koffie groeit waar het lekker warm én vochtig is... Koffie kun je een beetje vergelijken met wijn. Je kunt verschillende soorten mengen tot een mooie blend of je kunt ook opteren voor een enkel gebied of zelfs gaan voor koffie van een enkele plantage.




Een van de duurste koffies is nog altijd de Blue Mountain koffie van Jamaica. Nu, dat wist ik al jaren... wij zijn namelijk op huwelijksreis geweest in Jamaica en hebben toen al Blue Mountain koffie geproefd!
Zàlig vind ik dat, al die uitleg over een product. Op slag wordt een simpele koffie een kunstwerkje.





Na al de theorie en een bezoek aan het uitgebreide koffiemuseum waar we de Melitta filters van onze grootmoeders konden bekijken, mochten we eindelijk koffie maken.




En daar komen een héél aantal dingen bij kijken. De juiste hoeveelheid koffie zorgt voor de perfecte druk: 9 bar dus. En dan spreken we nog niet van het opstomen van de melk... ook al een techniek en kunst op zich.



En als je dan nog een stapje verder wil gaan is er nog de "latte art".
Verder dan een hartje heb ik nog niet gebracht maar oefening baart kunst en wie weet wat ik volgend jaar allemaal kan!

Eindelijk aan de spirelli...

Ondanks het feit dat ik al een massa spirelli's verkocht heb in de winkel had ik er tot nog toe zélf geen in gebruik. Jullie weten onderhand al wel dat ik absoluut géén fan ben van allerlei stomme cooking tools die alleen maar zorgen voor meer clutter in je keukenkasten en schuiven. Maar nu ben ik toch gezwicht voor de spirelli...
Vandaag dus een proefstukje. Met dé groente die wel geboren lijkt voor de spirelli... de courgette! Vroeger werd een courgette eerder als soepgroente beschouwd en had absoluut niet zo'n hippe status als nu. Samen met de avocado en de boerenkool/kale is de courgette momenteel een van de meest geïnstagramde en populairste groente geworden.




Nu heb ik altijd wel graag courgetten gegeten, vooral geroosterd omdat ze dan hélemaal van smaak veranderen. Van flauw en flets naar lekker umami! Natuurlijk moet je eerst de boel degelijk kruiden.





Ik gebruik hiervoor mijn geliefde Maldonzout, peper uit de molen, tijm en olijfolie voor ik het de oven ingooi.
Om alles extra lekker te maken heb ik ook nog wat kerstomaatjes in de oven gezet. Ook die kregen wat zout, peper en olijfolie. Als extraatje heb ik ze nog even verwend met heerlijke oude balsamico.
Dan allebei op hoge temperatuur - 200° - de oven in voor een goeie twintig minuten.






Dan enkele eitjes losgeklopt, gekruid met wat Maldon zout en dan mijn pan in. Even laten stollen en dan alle courgetti er midden in.




Op laag vuur alles mooi laten garen en voilà mijn super omeletje was klaar.
Nog wat pijpajuin erop en samen met de geconfijte tomaatjes was dat een heerlijke lunch!



Omelet met geroosterde courgetti en geconfijte kerstomaatjes



 Voor de tomaatjes

  • twee handenvol kerstomaatjes
  • olijfolie
  • Maldonzout
  • peper 
  • oude balsamico - de stroperige soort 



Voor de omelet

  • een dikke courget
  • drie eitjes 
  • Maldon zout
  • peper uit de molen
  • gedroogde tijm
  • pijpajuintjes gesneden