De truc met de kaart...

Al héél, héél lang snakte ik naar een kaart om binnen te geraken in het ISPC te Gent. Ik mocht natuurlijk af en toe de kaart van een vriend of een vriendin lenen maar da's toch niet helemaal hetzelfde als een eigen kaart hé...
Want bij mij kan de goesting daar plots zijn en dan moet ik onmiddellijk kunnen gaan!

Nu hebben we in november hier bij mij thuis een workshop gehad van Le Creuset voor een hoop bloggers. Natuurlijk hebben we die avond vooral gekookt in de potten en pannen van Le Creuset maar we hebben toch ook héél wat afgekletst en mekaar de nodige tips doorgegeven.
Myriam Minne - bezielster van de blog Hap en Tap - gaf me dé tip van de avond om aan een kaart van het ISPC te geraken.

O, zei ze da's héél simpel... je maakt je lid van de Dolce Club en ze sturen je een lidkaart op. En met die kaart kan je dan zomaar het ISPC binnen wandelen! Ongelofelijk niet? Dezelfde avond - zéér laat dus na een mega afwas - ben ik nog achter mijn computer gekropen en heb me sietopresto lid gemaakt van die Dolce Club. Er zijn verschillende formules maar mij was het te doen om de kaart en dus koos ik de allergoedkoopste - ongeveer een dertig euro voor één jaar lidmaatschap. Kleine bijdrage vind ik om voor een héél jaar toegang te hebben tot het grootste foodwalhalla van Vlaanderen...! Buiten je lidkaart krijg je voor die dertig euro nog een tijdschrift - een soort clubblad - in pdf. Ze organiseren ook allerlei uitstappen en reizen. Zo gaan ze in maart naar Rungis - dat lijkt me eigenlijk nog wel tof... 't nadeel is dat ik dan bèrevroeg ga moeten opstaan!

 

Eenmaal ingeschreven zat ik natuurlijk te popelen om eens een uitstapje naar Gent maken.
Maar man, dat duurde en duurde voor die kaart toekwam... Elke dag vroeg ik aan Koen : En..? Hij werd er horendul van! Ik heb zeker drie keer naar die gasten gemaild van ongeduld Maar, eindelijk na zeker drie lange weken wachten lag de kaart in onze brievenbus. Ik super, super blij en yep hoor, de volgende maandagmorgen stond ik al in het ISPC...

Héérlijk gewoonweg zo rondslenteren tussen alle potjes en flesjes, dan even vastpakken en bekijken... uitleg lezen en terugzetten want nu zat er géén druk achter. Ik hoefde helemaal niks te kopen, want ik kon zo de volgende maandag terugkomen!

En suprise, suprise wat lag er daar? Jawel, mensen, een hele stapel kookboeken van De Tafel van Tien... niet te geloven hé?

Maar het speciaalste waren toch de potjes met eetbare insecten... om te proeven! Ik heb het even aan mij laten voorbijgaan want zo op mijn nuchtere maag een krekel degusteren dat zag ik niet onmiddellijk zitten. Maar de man bij de potjes was laaiend enthousiast! De proteïne van de toekomst!
Stefanie en ik nemen het onderwerp van de workshop "Lekker koken met kleine beestjes" nog even in beraad maar hét zit er aan te komen mensen...!
I

Ricotta salata... waar vind ik dat?

In Kortrijk en omstreken - ik bedoel dan Rijsel - kan ik bijna al mijn favoriete producten vinden. Onze winkeliers zijn écht mee met de foodtrends en ik dan ook helemaal niet klagen. Mijn lieve buurman/groentenman heeft een van de lekkerste citroenolijfolies die je maar kan wensen.

Een merk dat ik tot hiertoe alleen maar bij Pegna - Via dello Studio 8 - in Firenze heb gezien. Nu dus vlot verkrijgbaar bij ons in Kortrijk.

 Zalig om samen met de mosterd van Camps in een vinaigrette te draaien.

Mijn favoriete pasta van de familie Martelli ligt permanent beschikbaar bij Charlou.

Maldon zout staat nu permanent in de rekken bij Het Visserhuys, Lanckman, Vandererven en Mylle. Ik kan dus écht niet klagen.




Maar lieve collegas/handelaars ik kom nog één ding te kort... Ricotta salata! Dat kan ik noch in Kortrijk noch in Rijsel vinden.

Ricotta salata is de harde kaas gemaakt van ricotta. Zouter zoals de naam al doet vermoeden. Deze kaas is super om over je pasta te raspen. Samen met wat kookwater van de pasta heb je dan werkelijk instant saus. Voelt er zich iemand geroepen om deze kaas te stockeren? Of weet iemand van jullie een adres - op doenbare afstand van Kortrijk - waar ik die kaas kan vinden?

Een Aziatisch pareltje in Kortrijk...!

Wij hebben hier een prachtige winkel in Kortrijk vol met oosterse producten... Ik heb de winkel vorig jaar ontdekt dankzij Fabby - een goeie vriendin van onze Bruno.

Fabby - kort voor Fabiola - is ook een échte keukenprinses die graag én lekker kookt. Als alles loopt zoals voorzien krijgen jullie eind deze week nog een blogpost over Fabbys kookkunsten want ik ga op bezoek in haar nieuwe keuken.

Als je graag oosters eet dan is Asian Market hét adres. Het aanbod is ongelofelijk - kruiden, sausen, verse groenten... ze hebben vanalles. Ook rare dingen zoals die kleine krabbetjes...  ik heb absoluut geen idee wat je daar mee kan doen. Sinds drie maanden hebben ze nu ook een Take Away. Alles wordt vers gemaakt waar je bij staat met eerste klas producten uit de winkel. En wat het allertofste is... ze zijn open op zondag! Omdat ik gisteren toch de hele zondag alleen was - Koen moest de vaart in springen voor de Big Jump - ben ik even Aziatisch gaan shoppen. Boksoi, verse munt, dikke tapiocabolletjes, bouillon om Pho te maken, sesamkoekjes, sobanoodles, zoute edamame...

Ik had weer een hele boodschappenmand vol...
Terwijl ik alle rekken aan een onderzoek onderworp maakte de vrouw des huizes voor mij lekkere, verse nems.

 Dat is fast food naar mijn hart...

Visiting La Boqueria with a Spanish Chef...!

Vorige dinsdag was ik om tien uur present in mijn Spaanse Cookery School. Onze chef - een Galliciër - nam ons mee naar de Boqueria om de boodschappen te doen. Ondertussen kregen we een les Spaanse warenkennis. Héél interessant...!

Eerst en vooral moesten we de opbouw van de markt bekijken op een plan. De vis staat centraal binnenin en rondom heb je dan de vleeskramen. Fruit en groenten zitten meer aan de buitenkant van de markt. Tussenin heb je dan nog de specerijen en droge vruchten - veel gebruikt in de Spaanse keuken vanwege de lange Moorse overheersing.

De eieren voor onze tortilla kochten we bij een kraampje waar alleen verse eieren worden verkocht. Vers zoals in vers van 's morgens gelegd dus nul dagen oud...
Om het verschil te leren kennen tussen Iberico ham en Serrano mochten we even proeven. Mmm! Maar ik met mijn Belgische smaakpapillen vond de Serrano - de mindere kwaliteit - lekkerder dan de Iberico. Afgang natuurlijk...! Nu kun je de Iberico aan veel dingen herkennen. Als je de hesp helemaal kan zien - met poot en al bedoel ik - dan moet de Iberico poot zwart zijn. Pata negra - zwarte poot - zoals ze de Ibericoham ook noemen. De poot is veel dunner dan die van een Serrano varken. Het is immers een sportief, vrij varken en dus magerder en gespierder.

Ook de vetverdeling is beter en daardoor is de hesp smaakvoller. Alhoewel onze Chef dit alles héél goed en duidelijk heeft uitgelegd, twijfel ik er sterk aan dat ik die soorten ga kunnen uiteenhouden. Ik ga maar zoals altijd mijn beenhouwer vertrouwen... en hopen dat hij mij geen appels voor peren verkoopt!

Ingewanden en rare onderdelen van beesten daar zijn de Spanjaarden ook goed in. Ze eten letterlijk alles op. Op de foto zie je het bordje Nervis - dat is penis - en daarnaast die dikke dingen - Turmes - dat zijn de stierekloten. Vroeger kon je die de maandagmorgen vers kopen na de Bullfight van de zondag. In Barcelona is de Arena nu omgevormd tot een shopping mall want de Stierengevechten zijn jammer genoeg sinds vorig jaar verboden.

Onze groenten en fruit hebben we gekocht in de Slow Food area van de markt. Slow Food wil dus helemaal niet zeggen dat het lang duurt voor het klaar is maar dat het van minder dan 50 kilometer ver komt. Het is dus de productie van de boeren uit de omliggende streek. De Padrones - die groene chilis - smijten ze gewoon in heet frietvet 190°C en dan worden ze opgediend met wat rock salt. Simpele tapa die af en toe wat heet kan uitvallen...
Voor de Paëlla - een vispaëlla zou het worden - kochten we mosselen en palourdes.

Als tapa nam de Chef scheermesjes mee. Dat is écht heel simpel. Hij heeft ze gewoon met olijfolie in de pan gebakken en na twee minuutjes waren ze klaar. Geen peper, geen zout juist olijfolie.

 

Vanmorgen heb ik me even geïnformeerd bij Harm van het Visserhuys en als je voor tien uur belt kan je ze de volgende dag ophalen. Dat wordt dus een van mijn zomertapa's!
De visstands waren enorm interessant. Kijk op de volgende foto... de haak zit nog in de vis om aan te tonen dat hij met de lijn gevangen is en niet met het net.

En dan die inktvissen! Ik heb mijn ogen uitgekeken.

Na mijn kookles ben ik nog eens terug naar de markt geweest om het een en het ander in te slaan om mee naar Kortrijk te nemen. Koen heeft de hele terugreis gesakkerd dat hij niemand kent die zo zot is om tomaten mee naar huis te nemen in de handbagage...

Ik tel de nachten...!

Nog enkele weken en ik vertrek met mijn ventje voor een lang weekend Barcelona... Ik tel de nachten zoals ik deed als klein meisje voor Sinterklaas. Erg hé!

Maar écht, ik snak naar wat vrije tijd samen met Koen én naar wat warmte en zon. Hopelijk is er zon en is er warmte want daar ben je in deze tijden van klimaatsverandering nergens meer zeker van. Een echt programma hebben we niet want het is onze zoveelste keer in Barcelona dus échte sightseeing moeten we niet meer doen.

Wat ik wel gepland heb is een kookcursus. Ja, ik heb me ingeschreven in een Spaanse kookles. We beginnen om 10 uur met een bezoek en shopping op de Boqueria - die supermooie overdekte markt op de Ramblas - en dan koken we in groep lekker Spaanse gerechtjes.

Tof hé, ik kijk er echt naar uit. Ik zal veel foto's proberen te maken zodat jullie kunnen meegenieten. Hopelijk zijn het goeie recepten en zijn de ingrediënten hier ook te vinden... ik maak ze dan thuis opnieuw voor jullie.
We logeren in een superleuk hotel - onze vaste stek - op de Ramblas.

Hotel 1898 een oude Filipijnse tabaksfabriek. Midden in het centrum op 200 meter van de Boqueria. Kan niet beter...! En de winkels met de zomerkleedjes zijn ook niet ver, dus daar neem ik dan ook even een kijkje! Ik zal dus weer best met een bijna lege valies en wat Tupperware potjes vertrekken denk ik.

Zondagmarkt in Rijsel...

Gisterenmorgen ben ik weer eens vlug naar de markt gereden... samen met mijn mamma - ons Bomma dus. Het weer zat goed. Wel wat koud maar dat zijn we nu al gewoon. De kinderen komen meestal op zondagavond eten dus die markt 's morgens komt mij goed uit. Ik kan dan nog vlug wat verse spullen halen om iets lekkers te maken.

Ik heb er gisteren twee dikke entrecôtes gekocht bij een gezellig fluitende Franse beenhouwer. Het verbaast mij altijd hoeveel warenkennis de gemiddelde Franse klant heeft. Ik heb nog altijd last om alle delen van een koe uit mekaar te houden maar daar in Rijsel lijkt iedereen dat gewoon als basis kennis te beschouwen. Het is een plezier om aan een kraam te staan wachten je leert altijd wat bij...

Er stond gisteren een Thai op de markt. Met lekkere nems. Niet van die gefrituurde maar van die hele frisse in van die flinterdunne rijstvelletjes.

 
Heel lekker met het pikante sausje... Ik heb al van die rijstblaadjes in huis - dus vroeg of laat krijg je dat hier ook eens op de blog...

Vanmorgen in de regen...

Sofie en Marie-Hélène zijn vanmorgen op een onmogelijk uur naar Disneyland vertrokken met de TGV. Ik was het slachtoffer van dienst om op zondagmorgen naar het station in Rijsel te rijden.

Gelukkig herinnerde ik me vannacht - om vier uur! -  dat er op zondag ook markt is op de Place du Concert. Mijn trouwe Ipad ligt altijd naast mijn bed en ik kon dus onmiddellijk opzoeken hoe laat de markt begon. Van zeven uur 's morgens tot twee uur 's middags. Kon niet beter... Nadat ik de meisjes afgezet had aan de kiss and ride ben ik naar de markt gereden. Gelukkig weinig verkeer op zondag en veel parkeerplaats maar wel regen... héél veel regen!

De marktkramers waren nog volop aan het opbouwen en de bakken stonden nog overal. Ik ben dan maar eerst in zo'n echt Frans cafeetje een vers baguetje gaan eten met een lekker warme café crème erbij.

 
Eenmaal dat het goed en wel licht was - dat duurt wel eventjes in de winter - ben ik de markt gaan verkennen. Man, daar staat wat op zondag! Zo'n verschil met in de week! Zeker vier of vijf viskramen, een stand met verse oesters en verse Sint Jacobsschelpen -  en ze doen ze pas open op het moment dat je besteld... Zalig. 't Was weer ongelofelijk moeilijk om te kiezen. Het aanbod was bijna te groot. Uiteindelijk ben ik gezwicht voor de verse sushi.

Duur dat wel, maar de kwaliteit is niet te vergelijken met wat ik deze week uit de Delhaize meebracht.

Het leuke van deze zondagmarkt is dat je zalige verse dingen kan kopen en die dan 's avonds al kan opeten met een lekker glaasje wijn. Very convenient!

Winterwonderland...!

Zondag zijn Sofie en ik door de sneeuw naar Parijs gereden. De bedoeling was om een hele dag op de beurs Maison&Objet rond te lopen. In principe rijden we er een goeie twee uur op. Zondag hebben we er meer dan vier over gedaan. Ik heb de autostrade nog nooit zo gezien... enkel een vaag spoor en voor de rest wit, wit, wit.

 
Na meer dan een uur waren we amper voorbij Rijsel. Koen raadde ons dringend aan om terug te keren maar jullie kennen ons... we geven niet op! Eenmaal ter plaatse zijn we in sneltreinvaart over de beurs gewandeld. Overal een goeie dag gezegd en naar de nieuwigheden gekeken maar niks besteld. Dat doen we thuis wel, in de winkel, via mail.

 
Het moet gezegd zijn er waren mooie nieuwe dingen. Le Creuset heeft prachtige nieuwe pastelkleuren en ook bij Asa en Koziol waren er leuke spullen...  Uit voorzichtigheid zijn we maar voor het helemaal donker werd doorgereden naar Parijs centrum.



Parijs in de sneeuw is zo mooi... En de Jardin de Tuileries - waar we te voet doorwandelen om naar ons geliefkoosde Café Marly te gaan - was werkelijk veranderd in een echt Winterwonderland.

 
Na het lekkere eten en een deugdoend glaasje wijn zijn we dan in ons warm bedje gedoken in ons hotel in de Rue de Surène.
De volgende morgen - maandag - zijn we even gaan shoppen. Sofie in de Sephora en ik in de Virgin voor de boeken... Maar ik heb ook nog wat foodshopping gedaan. Ik heb lekkere mosterd van Maille gekocht. In de hoek aan de Madeleine is er een klein maar zeer mooi winkeltje van Maille.

Momenteel was er een speciale editie van hun mosterd : mosterd met truffel! Heel die winkel rook naar truffel... Nu ben ik zelf niet echt zo'n truffelfan en ik heb dus de mosterd met honing gekocht én de balsamico én de rode wijnazijn. Dat zijn klassiekers hé, je kan daar niet met misdoen. Ik vond wel de pot van de truffelmosterd - diep zwart met gouden letters - schitterend.

Verpakking is soms zo verleidelijk...!

Ikea en het brood disaster...!

Vorige maandag - mijn nieuwe vrije dag - ben ik met Angelique en haar twee maanden jonge zoontje Maxime naar Ikea getrokken. Alhoewel ik het niet zou zien zitten om met zo'n klein boeleke te gaan shoppen zag Angelique er helemaal geen graten in.

Maar zo ken ik haar eigenlijk... super georganiseerd en geen uitdaging is haar te groot. En echt waar het ging fantastisch. Nu moet ik ook wel zeggen Ikea is uiterst kindvriendelijk. Slimme gasten die Zweden!

 
We hebben er 's middags iets gegeten en 't was lekker en belachelijk goedkoop! Na een hele toer door de non food hebben we ook even het kleine food departement bezocht. Altijd leuk hé die vreemde produkten. Ik heb natuurlijk het een en het ander gekocht alhoewel - jullie weten het - mijn voorraadkasten uit de voegen barsten. De mosterd en de ketchup kon ik gewoonweg niet laten staan. De verpakking is de max... zo vintage!

 
En van die gebakken ajuintjes da's ook overal lekker op. Meenemen dus!

De wasabroodjes in driehoekvorm kunnen bij wat kaas of bij een aperitiefhapje van pas komen.

 
Ik heb sterk getwijfeld bij dat brood. Schudden en bakken. Da's wel heel simpel. Toch eens proberen...

Ik heb vandaag dat brood gebakken. Het enige wat je moet doen is 600 ml water van 40°C toevoegen aan het karton en dan goed schudden. Het geheel in een broodvorm storten, 45 minuten laten rijzen en dan afbakken in een oven van 200°C gedurende 60 minuten.

 
Klinkt heel gemakkelijk... maar ik zat al vast bij de eerste stap! De bloem en het water kreeg ik al niet gemengd in dat pak. Ik heb dan de bruine smurrie maar in een kom gemengd.

Tweede probleem : ik heb geen broodvorm. Dan maar een ronde vorm met boter ingesmeerd.

 
Dat rijzen... daar heb ik écht niks van gezien. Ik dacht toch dat het gemiddelde brood verdubbeld in omvang? Nog geen centimeter hoger in de vorm was dat brood gerezen voor ik het in de oven stak. Maar misschien heeft het deeg afgezien van de thermische schok die ik heb bezorgd heb. Ik heb de foto van de kom deeg buiten genomen in de vrieskou... misschien was dat iets teveel voor dat deeg?
Ook in de oven zijn er geen spectaculaire dingen gebeurd. Het brood is zelfs niet boven de vorm uitgekomen... is dat normaal? Nu, ik heb het uit de vorm genomen en wat laten afkoelen. 't Ziet er uit gelijk een pumpernikkel.

 
Ik heb er dan maar een stukje van geproefd. Het is te eten en niet echt slecht van smaak maar zwaar man...! Met zo'n boterham kun je voor twee dagen voort zonder eten... Ik heb er geen gedacht van maar ik vermoed dat het hier om een real bread disaster gaat...