Wir waren in Berlin!

Nu al een paar weekendjes geleden waren we in Berlijn. Voor ons was het de tweede keer.






Van de eerste keer had ik geen te beste herinneringen. Té veel Hitler en oorlog naar mijn gedacht. Berlijn is geen stad die je kan bezoeken zonder met je neus op de feiten gedrukt te worden.





 De oorlog, de Joden én de Berlijnse muur blijven deel uitmaken van het leven van alledag.







Berlijn is hip maar 't is zeker geen Barcelona. In Barcelona voel ik me altijd een beetje weg van de realiteit. Neem alleen al de ongelofelijke bouwwerken van Gaudi, een mens waant zich gewoonweg in een sprookje!
Maar als ik in Berlijn voor de gevel van de luchthaven Tempelhof staat, lopen de rillingen me over de rug.




Je reinste Nazi-architectuur en als je het mij vraagt, heeft onze AZ Groeninge kliniek er veel van mee...
Maar kom, het was deze keer véél beter. Waarschijnlijk omdat ik ook al wist wat me te wachten stond. We zijn vertrokken op de dag dat Trump naar Brussel kwam en Obama naar Berlijn afzakte voor een onderonsje met Merkel. Ideaal dus...
Dank zij onze uitstekende gids Lieve Pillen - een Vlaamse natuurlijk die al jaren in Berlijn woont - hebben we het beste van Berlijn te zien gekregen.




Uiteraard hebben we een boottocht op de Spree gemaakt, een uitgebreide stadswandeling en een toffe fietstocht. Van alles wat dus.
Met de fiets hebben we Tempelhof - de vroegere luchthaven en nu een recreatiegebied - verkend. 
Zàlig zeg zo over de startbaan rijden!




En ze hebben daar ook van die volkstuintjes... wel een stuk slordiger dan hier bij ons. En ik die dacht dat de Duitsers zo'n nette en ordelijke mensen waren!




Nu, volgens mij heb je twee soorten mensen in Berlijn : de stijve, strakke en de groene hipsterachtigen. Dat is toch mijn persoonlijke analyse na die vier dagen...





En dan heb je ook nog dit...




brrr... en dit...




Ongezellig hé, een echte steenwoestijn, zou echt niet voor mij zijn om daar te wonen! Maar je hebt  ook nog leuke en gezellige wijken zoals Kreuzberg.




Dat zou een straat in Parijs kunnen zijn. Je hebt in Kreuzberg ook mooie binnenhofjes met veel groen. En die deden me dan weer op Lyon denken met de traboules.




Het Spree-eiland ofwel het museuminsel is ook écht mooi en er staan prachtige musea.




En er is een heerlijke tuin, en dat doet ongelofelijk veel deugd na al die Oostduitse koude architectuur.




Ik heb er in het Neues museum de buste van Nefertete gezien.We mochten ze wel niet fotograferen. Zelfs niet met onze gsm.




Niet tof. Bijgevolg heb ik een ander "kopke" voor jullie getrokken... maar de mooie hierogliefen konden wél op de foto!




Berlijn is momenteel nog een grote bouwwerf. Overal staan er kranen en schuttingen.





We hebben ook lekker gegeten in Berlijn... en de beste keer was boven op de Reichstag. Je weet wel, dat gebouw dat Christo een keertje ingepakt heeft.




De koepel die je hier ziet is er opgezet door Norman Foster. En je kan er in naar boven lopen. Schitterend als je zoals wij mooi weer hebt.





En dat ding is dus open van boven hé, om de vuile lucht uit het parlement naar buiten te laten stromen. En ik vermoed dat daar héél wat bezoedelde lucht geproduceerd wordt!




Het museum van Daniel Libeskind gaat over het gebroken lot van de Joden. De lijnen op het gebouw breken en maken inkervingen. Beklijvend is het enige juiste woord voor dit museum.




We liepen er op een kunstwerk dat allemaal schreeuwende gezichtjes voorstelde en wanneer je over de metalen schijven liep, hoorde je het geluid van rangerende treinen. De treinen van de transporten naar de kampen... Indrukwekkend!




Natuurlijk heb ik nog even geshopt. Er was een boekhandel in onze straat die tot middernacht openbleef. Misschien een idee voor onze Theoria?




En dan, ja, was het weer tijd om onze hotelkamer te verlaten en weer naar Brussel te vliegen!



Tomaten op z'n Ottolenghi's!

Het is bijnà zomer en dus volop tomatentijd. Eigenlijk eet ik altijd graag tomaten zelfs als ze niet in het seizoen zijn en dus wat hulp - lees : zout, lekkere zoete balsamico en een top olijfolie - nodig hebben. Je kan toch de hele godganse winter door  geen wortelgroenten en kolen eten hé. Af en toe snak ik naar een frisse tomaat.




Maar terug naar vandaag...  het tomatenseizoen bij uitstek. Veel hebben onze tomaten niet nodig, in principe zijn ze nu op hun best. Toch is het tof om af en toe eens een heel nieuwe weg in te slaan. En daar komt dan mijn goeie kookboekvriend Yotam Ottolenghi van pas.






Hij heeft altijd wel een nieuwe manier om een ouwe getrouwe klaar te maken!





Ik geef jullie hier het recept uit het boek Plenty More én de link voor het You Tube filmpje waar Yotam zelf de tomaatjes klaarmaakt.
Zelf heb ik - zoals gewoonlijk - enkele aanpassingen doorgevoerd. In het oorspronkelijke recept zit er een paprika. Ik eet écht niet graag rauwe paprika, één hap en ik eet dagen aan een stuk paprika!
Bij mij zijn het dus enkel en alleen tomaten geworden. Ik heb wel mijn best gedaan en héél lekkere tomaten gekocht. Van die groenbruine uit de Bioplanet. Ik vermoed dat het een of ander oud ras is. En voor de rest heb ik er nog een hele hoop van die ovale kerstomaten in gedumpd. Persoonlijk vind ik die lekkerder dan de gewone ronde. Maar smaak is koop hé!





Dus je snijdt de tomaten - op kamertemperatuur en NIET uit de frigo - in kleine blokjes. Ongeveer even groot als de pitjes van je granaatappel. Ik heb dat niet zelf bedacht maar onze Yotam raad dat aan... Voor de rest moet je enkel nog even de granaatappel van zijn pitjes verlossen. Er bestaan de meest zotte methoden voor maar geloof me gewoon het ding in twee snijden en dan met je handen in stukken trekken is nog altijd de minste moeite en afwas. Ik zie dat als een zenmomentje. Ondertussen kan je alvast wat pitjes proeven...






Nu meng je tomaten en pitjes en dan moet je alleen nog even een vinaigrette in mekaar draaien.
We gebruiken hiervoor een heerlijk product: granaatappelmelasse. Da's gewoon ingekookt granaatappelsap. Het gaat qua smaak een beetje naar een dikke balsamico toe want moest je écht die pomegranatemolasse niet vinden, gebruik dan dikke balsamico. Die kan je altijd vinden bij Dille&Kamille. Bij ons in Kortrijk, beste mensen, ga je naar Rachman in de Zwevegemstraat met mijn groeten. En wat moet er verder nog in onze vinaigrette? Cinq épices. Dat is een mengeling van kaneel, venkel, komijn, koriander en macis.






 
Breek er je hoofd niet over en strooi er gewoon een ietsiepietsie kaneel en wat komijn over... Maar in de Albert Heijn en de Carrefour hebben ze ofwel Quatre Epices ofwel Cing Epices. Zo'n potje is echt niet verloren wan je kan het ook gebruiken als je een eendefiletje of zelfs een gewone kippenfilet klaarmaakt.
Om eerlijk te zijn, ik heb ook de rode ajuin geskipt die in het oorspronkelijke recept zit. Bij mij is het écht een pure tomatensla geworden. But feel free en zet het recept naar je eigen hand!




Tomatensla à la Yotam



Ingredienten


  • tomaatjes in alle soorten en smaken - in kleine blokjes snijden
  • optioneel een rode paprika - ook in kleine blokjes snijden
  • optioneel een rode ajuin - ook in kleine blokjes gesneden
  • 1/2 koffielepel cinq épices
  • 2 koffielepels witte balsamico
  • 1 + 1/2 tafellepel pomegranatemolasse
  • 60 ml olijfolie

Ik doe altijd wat zout op mijn tomaatjes... Jullie kennen me hé verslaafd aan Maldon zout!