I'm really, really exhausted...!

De laatste veertien dagen waren super druk... géén enkele vrije dag. Het lijkt de Kerstperiode wel!
Mijn programma zat propvol. Ik ben amper in staat om een blogpost schrijven... En het koken schiet er helemaal bij in. Gelukkig krijgt Koen hier en daar wat eten en overleef ik thuis op potjes yoghourt. Maar er hangt beterschap in de lucht. Nog een weekje flink doorwerken en mijn vakantie - thuis - begint. We hebben een goeie vakantiekracht gevonden voor in de winkel die Sofie de volgende drie weken zal bijstaan. Natuurlijk zal ik af en toe eens binnenwippen om te kijken hoe mijn meisjes het stellen... maar ik hoop toch ook een beetje van mijn vrijheid te kunnen profiteren.


Gisterenavond is Marie-Léonie - een van Sofie's beste vriendinnen - getrouwd met Jeroen - de baas van Bruno. En wie mocht het burgerlijke huwelijk voltrekken?  Juist, ja, Koen. Het was dus voor ons bijna een familieaangelegenheid...
Marie-Léonie ontwerpt fantastische mooie kleedjes waarvan ik er al enkele in mijn kast heb hangen. Kleur en stijl zijn voor haar dus super belangrijk. Alle kleedjes - dat van mamma Claire en zusjes Julie en Maxine - én de strikjes van de mannen waren van Marie-Léonies hand. En natuurlijk ook haar eigen mooie trouwkleedje...


En de aankleding van de zaal was ook tot in alle details door haar geregeld. Een perfectionistje onze Léo...!


Oh, ja en de hapjes waren zo lekker. Verzorgd door een nieuw talent. Nicolas. Gewerkt bij dé Gordon Ramsay en in Le Grand Véfour. Als dat geen goeie referenties zijn! Nu heb ik geen enkele foto van die mooie hapjes want ik had géén handtas mee en dus ook géén Iphone. Alle foto's heeft Koen voor mij gemaakt en op een gegeven moment was hij het gewoon beu om foto's te maken. Mannen hé!

Ik had een kaartje gekregen van Nicolas - een héél mooi kaartje - maar aangezien ik mijn handtas niet bij me had, ben ik dat kaartje kwijtgeraakt...

3 opmerkingen

  1. Ik had op Instagram al het één en ander zien passeren! Die persoonlijke touch maakt het echt af. Knap!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Awel, over die kleine dingen mag ook eens geschreven worden. Chemische wapens in Syrië, traangas in Turkije, voetbaloorlog in Brazilië, asielzoekers vast in oorlogsgebied waardoor Maggie ons op 90 miljoen kan trakteren, een zich dik makende Jan De Nul over werkzoekenden die onder de lat gaan welke door hemzelf te hoog werd gelegd, maar, ondertussen in Rue de Surène, nipt onze blogster, zelfverzekerd dat manlief wel overleeft van wat hem op vergaderingen en recepties wordt aangeboden, aan haar youghurtje.

    BeantwoordenVerwijderen